Het werk van een Heemkundekring
Als vanaf 2010 heb ik een vrijwilligers functie bij een Heemkundekring. Een vereniging die zorg draagt voor het behoud van de geschiedenis in het algemeen van de plaatselijke omgeving. Dit is natuurlijk een hele brede doelstelling. Het verleden gaat immers terug tot het begin van onze jaartelling. Verder is de ene heemkundekring vereniging in een dorp of plaats, daar strikter in dan de andere. Het zijn vrijwel altijd vrijwilligers, die maar met een paar mensen een hele Heemkunde draaiende houden. Maar er zijn ook grote verenigingen met honderden leden. Wat opvalt, is dat de meesten van deze vrijwilligers, een uitzondering daar gelaten, ouderen zijn. Mensen die het grootste gedeelte van hun leven al achter zich hebben, en die het belangrijk vinden dat het verleden wordt bewaard voor het nageslacht. Ze hebben allemaal de zelfde passie, "genen", zijn vaak heel standvastig en soms zelfs fanatiek. Meestal praten ze daar dan ook graag over, soms tot vervelends toe. De Heemkunde waarvoor ik tijd vrij maak is een boeiend gezelschap. De meesten zijn mannen, uitgezonderd een enkele vrouw, en zijn recht voor hun raap. Een keer in de week op een voormiddag gaan we bij elkaar zitten. Een gemêleerd gezelschap van een man of 15. Het verschilt echter per keer omdat niks verplicht is. Kan men niet, ook prima volgende keer dan maar weer, En nee we melden ons niet af vrijheid, blijheid. Natuurlijk geldt dat niet echt voor mijn persoon, want de zaak moet wel draaiende worden gehouden. Men sluit gewoon aan, en ik mag wel zeggen dat we nooit te klagen hebben en nooit alleen zitten. Soms zijn het er zelfs zoveel dat er plaats moet worden vrij gemaakt. Onze tafel groeit. De meesten komen omdat het gezellig is. Ze zijn vaste klant geworden. Mijn groep in dit geval is de foto herkenning. Foto`s uit het verleden herkennen, en benoemen. Oude foto`s worden aangeleverd vanaf buitenaf, mensen die familiefoto`s komen brengen en verenigingen of bedrijven die ze willen bewaren en publiceren via deze manier. Deze foto`s worden dan door enkele leden bij ons(thuis) gescand, digitaal gemaakt in altijd grote bestanden, Dit omdat ze dan duidelijker zijn om ook te kunnen publiceren in o.a. boeken, die mensen willen schrijven en of uitgeven. De originele worden na bewerking bijna altijd terug gegeven aan degene die ze bracht. Wij maken er papieren kopieën van om ze te kunnen beschrijven zoals wij dat noemen. Wat wie en waar? in het kort gezegd. Welke mensen staan erop, huizen, straten of voorwerpen die interessant zijn. Wie weet er bijzonderheden van, zoals bijnamen of waarom staan ze hier. Welke molen is dit, waar staat hij en wie was de eigenaar. enz. Zo gaan ze de groep in, vertoond op een groot scherm. Het dichterbij brengen van gezichten maakt soms veel duidelijker in de letterlijk zin. Vandaar dar scherm. Het brengt heel vaak discussies te weeg. Nee, dat is die en die, ik weet het zeker dat dit die straat is. Daar woonde toch die en die enz. En ja soms gaat het er zelfs fel aan toe. Mijn taak als schrijver is dan ook snelheid en navragen, Men praat nog als eens door elkaar, en dan is het voor mij onduidelijk wie wat zegt. Maar dat mag. We zitten niet op een eiland. Wie zei je was dat ook alweer? Hoe heette hij van voren, of achternaam?, is mijn vaak gestelde vraag, omdat het soms moeilijk bij te houden is. Maar ik doe het met liefde en heel veel plezier.
Op de 1ste plaats omdat het heel gezellig is en er veel wordt gelachen. Op de 2de plaats omdat ik me er zo thuis voel, en dat ik er ook vaak met mijn eigen snabbel tussen kan zitten, en helaas meestal, mijn ongelijk moet toegeven. Op de 3de plaats omdat ook ik het zeer belangrijk vind dat het verleden bewaard blijft in de toekomst. En op de 4de plaats wilt ik ook nog wat bij dragen aan deze maatschappij die ondanks alle klachten van tegenwoordig, nog steeds goed zorg voor zijn medebewoners in dit land. Daarvoor mogen we best wat terugdoen is mijn mening.
Maar waar komen nu al deze foto`s uiteindelijk terecht: Het antwoord is op internet bij het RHCE. Uitgebreid benoemd als het Regionaal Historisch Centrum Eindhoven. Daar kunt u, dankzij al die vrijwilligers, zomaar oude verassende foto`s vinden van uw voorvaders en of voormoeders of andere familie leden waar u nog nooit een foto van heeft gezien. Oude dorpsgezichten die herkenbaar zijn uit uw, al dan niet al grijze verleden. Onder RHCE: beeldbank hoeft u alleen maar een naam, straatnaam of plaats in te vullen, in het bovenstaande kadertje en u vind de verrassendste dingen.
Om even terug te komen mijn persoon ik zelf werk ik niet voor Maarheeze, waar ik al ruim 40 jaar woon, maar voor heemkundekring /De Vonder Asten Someren/waar geboren en getogen ben. Inmiddels weet ik ook dat de Heemkunde /De Baronie van Cranendonck/ gelukkig ook heel actief is, met hun vrijwilligers werk en dat er ook in ons plaatselijk Maarheeze wat geschiedenis betreft veel is te vinden.
Een tip: Als u dingen wilt onderzoeken uit het verleden is niet alleen het RHCE een goede graadmeter maar ook Archieven.nl Daarin worden vrijwel alle gegevens van onze provincie Noord Brabant onder gebracht. Ook interessant voor als u stamboom onderzoek wilt doen. Ook Waar.nl Geneanet.org, genealogieonline, BHIC en myheritage.nl, zijn bekende sites om personen te zoeken.
Thea van den Bosch
Ga terug naar het overzicht